باز هم جمعه ای دیگر  

باز هم غروبی بی پرواز

باز هم آشنایی قریب?باز هم غریبی از آشنا

سرخی چشمان افق سوخته از اشک

سکوت پرشده از صدای پوپک

                                         خورشید در تردید رفتن یا نرفتن

دریا در تلاطم ساحل

                           ماه دل گرفته از هلال

                                                       آسمان مه گرفته از محال

دل نسیم لرزان از فراق

فراق طوفنده تر از اشتیاق

اشتیاق شورانگیز تر از الوان آفاق

                    همه گل واژه ها تو را فریاد می زنند

                                                 ای پیدای پنهان . بیا... .

هر صبح آدینه دلم می گیرد و پرنده ی بی قرار جانم بر بام اشتیاق منتظر می نشیند تا کسی از جنس نور دستی بر پر و بالش بکشد.

خراسان امروز منتظرت بود نیامدی.

بگو صبحی را که من لا به لای دعای فرج پشت چشم های بسته ام به تصویر می کشم کی به تماشا خواهم نشست.تمام دل خوشی ما بودن توست

با آمدنت ما را از این طعنه های کشنده ی روزگار رها کن.(آمین یا رب العالمین)

اللهم عجل لولیک الفرج

تا نبینم رخ زیبای تو را مهدی جان

                                                      دلم آرام نگیرد به خدا مهدی جان

                 نیمه جانی که به تن مانده نثار تو کنم

سلام آقا

خسته شده ای از کلمه هایمان یا از کارهایمان، دلخوری که سرمان گرم حساب و کتاب شده یا نه هنوز دوستمان داری.

ما را ببخش هر چه باشد نمک گیر توایم.دلمان را به آمدن جمعه ای خوش کرده ایم که بعد آن دگر نگران دروغ  و نیرنگ و ریا و خیلی از زشتی های دگر نباشیم.

روزی که غم زده گان عالم سر بلند خواهند کرد و حضور عشق و عدالت را به چشم های خویش خواهد دید .

شاید همین فردا.....

اللهم عجل لولیک الفرج