بوی انتظار در دهان شب می‌پیچد و آدینه‌های منتظر این تابستان داغ، تنگی نفس گرفته‌اند. نمی‌آیی؟ به حال و روز ما نگاه نمی‌کنی؟ این طعنه‌زدن‌ها، این کی‌کی گفتن‌ها، همه حکایت از خواهش‌های لبریز برای آمدن یک منجی دارد. ما عطش یک دم مسیحایی (علیه السلام) داریم تا بر این بی‌حوصلگی‌های مدام و این اخم و تخم‌های کسل‌کننده مرهم بگذارد. [امام رضا علیه السلام: چه بهتر است صبر کردن و انتظار فرج کشیدن] "صبر کنید...!؟" باشد! حالا که سهم ما "انتظار" است، باز هم "صبر" می‌کنیم تا نفس‌های خدایی‌ات یک روز دل‌های به زنگار نشسته و فرسنگ‌ها دور از همه، این دهکده‌ی کوچک جهانی را سیقل دهد.