خجالت می کشم ازسجده های رفته برآدم

خلف فرزند آدم،شرمگین برسرسفره خالی

برای رهن خانه

کلیه های خودش رامی فروشد...

خدای من چه میگویم؟؟!!

چه سخت است آن زمانی راکه می فهمم گمان کردم  مسلمانم

شنیدم آن صدایی را که می خواند مرا

ودیدم خالی دستان بابا را، که آب ونان نمی آورد

ولیکن آبرو دارد

که فقرمردمان تقدیرآن ها نیست، آیا هست؟

فروافتادگان راهم خدایی هست، آیا نیست؟

خدایا من نمیدانم گناه بی کسی با کیست!

دلم می گیردازتک سرفه های کودک همسایه مان، وقتی دوایی نیست

واز نمناکی چشمان آن مردی که با دستان خالی

از تو می پرسد:

برای کودک تبدارمن، آیا امیدی هست؟؟

چه شرمی دارم ازاین وصله های دامن سارا

وکفش پاره  دارا

به هنگامی که تکلیف خودش را از میان پرده های اشک می کاود

و می خواند:

دوباره یک نفربا اسب می آید

که مردی از تبار روشنی

سارا نمی داند کدامین روز آدینه

ولی با بغض می گوید:

                             که او یک روز می آید..........

اللهم عجل لولیک الفرج

http://aaaba.blogfa.com/