[طوبی لشیعتنا، المتمسکین بحبنا فی غیبة قائمنا]
خوشا به حال شیعیان ما که در غیبت قائم عجل الله فرجه بر محبت و ولایت ما و بیزاری از دشمنانمان پایدار ماندند.
آنها از ما و ما از آنهاییم و همانا آنان امامت ما را پذیرفتند، ما هم آنها را به عنوان شیعیان خود پذیرفتیم.
خوشا به حال آنها و باز خوشا به حال آنها...
به خدا قسم آنها در قیامت در رتبه‌ی ما و در کنار مایند.
* * *
دلم گواه می‌دهد می‌آید؛ کسی که همه‌ی دلتنگی‌هایم را روی شانه‌هایش فریاد می‌زنم!
.
.
.
.
.
.
.
خداوندا!
به آنهایی که ایمان آورده‌اند یادآوری کن که "خدا" تو هستی، نه آنها...