نمی‌خواهم این فاصله مرا از تو دور کند...
نمی‌خواهم با موج غفلتی که گاه و بی‌گاه بر صخره‌ی جانم می‌کوبد، تمام شوم...
نمی‌خواهم سهم من از انتظار، همین واژگان بی‌تاب باشد و بس...
می‌خواهم از پشت همین ابرهای غیبت به تماشایت بنشینم و بوی حضورت را مدام حس کنم، آرام شوم...
ما زیر سایه‌ی مهربانی تو نفس گرفته‌ایم... تک‌تک نفس‌هایمان آمدن تو را فریاد می‌زند...
.
.
.
.
.
.
.
خدایا؛ مرا ببخش!
به خاطر نام‌هایی که "صدا کردم" و هیچ‌کدام اسم "تـو" نبود... [ألیس الله بکاف عبده...؟]