دست روی دلم نگذار زمستان!
نه سوز تو به گرد سوز روزهای سرد "فراق" می‌رسد، نه بلندی یلدای تو به بلندی شب‌های انتظـار...
اما زمستان! من و تو شبیه هم می‌شویم بهــار...
همان بهاری که مسیح نزول می‌کند و نماز می‌گزارد به امامت آن موعودی که آمدنش را انبیاء وعده کرده‌اند و اولیـــاء...
و تو ای حضرت خورشید!
هر وقت از این حوالی عبور کردی، به این فانوس‌های حوصله نگاه کن که ما به چشم‌هایمان آویخته‌ایم.
ما به شوق دست‌های گرم تو سرمای فراق را به جان می‌خریم...

اللهم عجل لولیک الفرج

علی احمدی