احساس جاری می‌شود در چشم‌هایم وقتی صدای آب، دلتنگی فراق را در جانم تازه می‌کند.
ما دلمان را قرص کرده‌ایم به حضور تو. حتی اگر تمام سلام‌های ما هم بی‌پاسخ بمانند... که نمی‌مانند......... ما هم خدایی داریم.
همان خدایی که وعده‌ی آمدن تو را به ما داد...
همان خدایی که خواست شما پاک باشید و مطهر...
ضجه‌های عقربه‌های ساعت کشنده‌اند، مخصوصا جمعه وقت غروب!
پس تو کجایی بیایی همه‌ی ما آدم‌ها شبیه هم شویم...
زلال، روشن، آرام...
کاش می‌دانستم!؟
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
خـــدایا!
آن کــه بــه تــو پنــاه آورد، خــوار و درمــانده نیسـت...
{التماس دعا}