اشعار از علامه بزرگوار میرجهانی (ره)

در دل خود کشیده ام نقش جمال یار را 

 پیشه خود نموده ام حالت انتظار را

ریخته دام ودانه شه از خط وخال خویشتن 

 صید نموده مرغ دل برده از او قرار را

سوزم وسازم از غمش روز وشبان بخون دل   

        تا که مگر ببینم آن طرّه مشکبار را

دولت وصل او اگر یکشبی آیدم بکف 

  شرح فراق کی توان داد یک از هزار را

چشم امید دوختن در ره وصل تا بکی   

     برده شرار هجر او از کفم اختیار را

ایمه برج معدلت پرده زچهره بر فکن   

     شُو ز دو چشم عاشقان زاب کرم غبار را

سوختگان خویش را کن نظر عنایتی      

     مرهمی از کرم بنه ایندل داغداررا 

     حیرانرازجلوه ای از رخ خویش مات کن   

        تا رهد از خودیّ خود ترک کند دیار را