آمد،

شبی که آسمان آغوش خود را باز می‌کند برای آرزوهای تمام ناشدنی،

تا بالهایمان را زیر ستاره‌های دل انگیز رجب، این ماه قشنگ خدا، بتکانیم،

کز نکنیم

و

 دور از فکر و ذکرهای معلق، خودمان را به دستهای گرم خدا بسپاریم.

 خدایا، ای که برای هر خیری امیدمان به توست،

 ما مسافری داریم که هر وقت به این چشمها قدم رنجه کند،

 همه آرزوهای ما برآورده می‌شوند

و

 شادیهای گمشده‌‌مان را در دستهای او پیدا می‌کنیم.

خدایا بهار دارد می‌رود،‌

بگو آن بهار راستین روزگار زودتر بیاید...

اللهم عجل لولیک الفرج

علی احمدی