نمی دانم چه کرده ایم یا چه نکرده ایم که جمعه های قرمز تقویم تند تند می روند و ما هنوز غزل فراق می خوانیم

دعا کن برایمان

دعا کن که روز،ماه ،سالمان تمام زندگیه مان پر باشد از حس دوست داشتنی  با تو بودن

فردا می زنم به دل کوه به صحرا به دشت

 سر بر شانه های نسیم می گذارم

 و رو به خدا پا به پای شکوفه های امیدوار بهار دعای فرج می خوانم

همه موسم تفرج به چمن روند و صحرا

تو قدم به چشم من نه، بنشین کنار جویی

علی احمدی