وقتی بوی مطبوع بهار هوای مضطرب پاییز را پر می کند

وقتی کبوتر دلت را به آسمان هشتم رها می کنی

تازه می فهمی بیهوده خُلق خودت را تنگ می کنی،پسر آدم

وقتی که ستاره هست که گم نمی شوی

اگر زمین یک پلک زدن از حجت خدا خالی باشد که تمام اهلش را در خود فرو می برد

پس خودت را به وعده حتمی خدا بسپار

آهوان بی پناه چشمهایت را در این جمعه های ویلان که کران تا کران موعود را می خوانند رها کن

می آید(انشاالله)

اللهم عجل لولیک الفرج

علی احمدی