چه خوب که شهر به پیشواز آمدنت سراسر نور شده و امید به حقیقت ظهوربیشتر از همیشه در دلمان موج می زند

من ماه را روی شانه هایم می گذارم و تا نصف نشده با هزار خواهش،چشم در چشم آسمان، آمدنت را آرزو می کنم و هی با خودم زمزمه می کنم

یعنی می شود،می دانم که می شود

اما همیشه دلم می خواهد امتداد این نگاه بی مضایقه زود زود بر صفحه جانمان بنشیند و طعم شیرین تبسم چشمهایت را تا نفسی هست در کوچه پس کوچه های سرزمین تنهاییمان حس کنیم

فردا شبیه ترین ستاره به خورشید می آید

کاش پیش از آن که ماه روی شانه هایم نصف شود تو هم بیایی.