مثل خورشید پشت ابر مانده ای و ما نور می خواهیم نور، از دست روزگار خسته می شویم می گوییم مگر خودش بیاید.

دستمان خالی می شود ته دل چیزی آراممان می کند. شبیه صبر شبیه امید شبیه انتظار. دلتنگ که می شویم زیر لب ام یجیب می خوانیم و شادمانیم لااقل کسی هست برایش درددل کنیم و این همه تکرار تکرار تکرار

اینروزها پیراهن ساعتهای ما بوی غم گرفته و در بیت الاحزان دنیایی مان سر به گریبان اندوه بانوی مهربانی و آیینه ایی

شهر،فردا روی دست میهمان دارد،پروانه ها.

ای خورشید مستدام این آدینه ی بی قرار ،بیش از این حیرانمان مگذار

اللهم عجل لولیک الفرج