اشک هایم را به سوی میعادگاه عشق روانه کرده ام و عاشقانه چشم انتظار قدوم مبارکش نشسته ام. غروب ها مخصوصا غروب های جمعه چه دلگیر است وقتی می فهمم که این آدینه نیز تمام شد و تو هنوز در پشت ابر های تکه تکه شده همچون خورشید مهربانی ها پنهان شده ای و من از پشت پنجره ی انتظار و سکوت منتظر تمام شدن باران و طلوع دوباره ی خورشیدم.

چه روزی خواهد بود آن روز که باران تمام شود و گل های دوستی به روی یکدیگر بخندند و ناگاه از پس ابرهای مهربان خورشیدی زیبنده و آراسته به تمام خوبی ها و خوب بودن ها پا به عرصه ی این دنیای فانی گذارد و این دنیای دلگیر را بهقصری از مهربانی ها تبدیل کند.

تاکنون به انتظارت نشسته ام ، از این پس نیز در پشت همان پنجره با گرد و غباری از تنهایی ها به انتظارت خواهم نشست و حتم دارم که عاقبت سوار بر اسب سپید امامت از پشت کوهها ی سادگی و لطافت خواهی آمد.