گرچه خسته ام،

دلشکسته ام،

باز هم گشوده ام دری به روی انتظار

تا بگویمت،هنوز هم

به آن صدای آشنا امید بسته ام

*

دل،جدا زیاد تو

آشیانه ای خراب و بی صفاست

یاد سبز و روح بخش تو

یاد لطف بی نهایت خداست

کوچه باغ سینه ام،

ای گل محمدی،به عطر نامت آشناست

آنکه در پی تو نیست،کیست؟

آنکه بی بهانه تو زنده است،در کجاست؟

*

باد غربتی که می وزد به کوچه های بی تو،

بوی مرگ می دهد،

بوی خستگی،فسردگی

کوچه ها در انتظار یک نسیم روح بخش

سینه را گشوده اند

کوچه های ما همیشه عاشق تو بوده اند.

*

سینه ام،

آشنای نعمت غم است

گر هزار کوه غم رسد،هنوز هم کم است

از درون سینه ام

ناله های مرغ خسته ای به گوش می رسد

بالهای زخمی ام،نیازمند مرهم است.

*

صبحگاه جمعه ها

آفتاب یاد تو ز "ندبه " های ما طلوع می کند

آنکه شب پس از دعا

با سرود اشتیاق و نغمه امید،خوب رفته است،

روز را به شوق دیدنت شروع می کند

ای تو معنی امید و آرزو!

عشقهای پاک

در میان خنده ها و گریه های عاشقان

پیش عصمت الهی ات،خضوع می کند.

*

اشتیاق،

همچو سبزه بهاره هر طرف دمیده است

انتظار،

همچو غنچه ای به شاخسار دل،شکفته است

جمکران،

جلوه ای از انتظار و شوق ماست

ای بهار جاودان

ای بهار آفرین

ما در انتظار مقدم توییم

ای امید آخرین!

*

سایه بلند نام و یاد تو

از سر و سرای عاشقان بیقرار،کم مباد

قامت بلند شوق

جواد محدثی