صدای سبز تو را می خواهد،سکوت زرد زمین ای باران!

کویر شد همه جنگلهاش،خودت بیا بین ای باران!

نسیم نوحه گر آمد نالید،غم از صدای خوشش می بارید

که در نبود تو باید خواندن،ترانه های حزین ای باران!

"به دستهای فقیرم بنگر!بیا و باز شکوفایم کن!"

چه غمگنانه ولی می گوید،درخت با تو چنین ای باران!

سراب مثل دروغی زیبا،از انحنای افق می جوشد

تو صادقانه ولی می باری،بر این زمین به یقین ای باران!

چه ابرهای سرورانگیزی!چه رعدهای غروانگیزی!

به زیر گام تو دیدن دارد، زمان فتح زمین ای باران!

حمید رضا شکارسری