شکفت غنچه و بنشست گل به بار، بیا

دمید لاله و سُوری ز هر کنار، بیا

بهار آمد و نشکفت باغ خاطر ما

تو ای روان سحر، روح نوبهار، بیا

مگر چه مایه بود صبر، عاشقان تو را؟

زحد گذشت دگر رنج انتظار، بیا

زهر کرانه، شقایق دمیده از دل خاک

پی تسلّی دل های داغدار، بیا

زعاشقان بلاکش ، نظر دریغ مدار

فروغ دیده نرگس!به لاله زار، بیا

زمنجنیق فلک ، سنگ فتنه می بارد

مباد آن که فروریزد این حصار، بیا

یکی به جمع رندان پاکباز نگر

دمی به حلقه مردان طُرفه کار، بیا

به سوی غاشیه داران میر عشق ببین

به کوی نادره کاران روزگار، بیا

چه نقشها که نوشتند بر صحیفه دهر

زخونشان شده روی شفق نگار، بیا

طلایه داران تواند این مبشران ظهور

به پاس خاطر این قوم حق گزار، بیا

درین کویر که سوزان بود روان سراب

تو ای سحاب کرم!ابر فیض ببار ، بیا

زدست برد مرا شور عشق و <<جذبه>>شوق

قرار خاطر محزون بیقرار، بیا

محمود شاهرخی(جذبه)