می آید از سمت زلال عشق مردی که روح سبز باران است

در دستهایش آب و آیینه در چشمهایش نبض ایمان است

می آید از سمت نسیم و نور یک آسمان آیینه در دستش

با بالهایی مملو از پرواز آبی تر از فصل بهاران است

می آیی از آنسوی دریاها در امتداد روشن فردا

با آب و آتش با نگاهی سبز آرامشی همراه طوفان است

این فصل فصل آهن و انسان ، فصی هجوم برف و یخبندان

فصل گناه و گندم و عصیان ، فصل سراب و سرب و سیمان است

در رویش سبز صدای او در انتشار عطر گیسویش

این فصل فصل زردِ بغض و درد، این فصل غربت رو به پایان است

فردا هزار آیینه عطر نور در کوچه های شهر می پیچد

فردا سر آغاز زلالی هاست فصل بلوغ سبز انسان است