بیا تا نغمه شوق از نهاد خاک برخیزد

غبار از خاطر آیینه افلاک برخیزد

اگر در جلوه آری گوهر پاک وجودت را

صدف از دامن دریا گریبان چاک برخیزد

گل شوق تو را در دیده می کارم ، مگر شب

دل از خواب گران آرزو چالاک برخیزد

اگر پا در رکاب آری به پا بوس سمند تو

هزاران لاله خونین جگر از خاک برخیزد

ببار ای دیده امشب قطره قطره اشک بر دامن

که از دل شعله شعله آه آتشناک برخیزد

به هنگام ظهور تو ، تو ای خورشید نورانی

به پیش پای تو چون خاکیان ز افلاک بر خیزد

مگر حرف مرا تکرار سازد ای گل نرگس

سخن با کوه می گویم کز او پژواک برخیزد

به شوق نرگس مست تو ای مهر جهان آرا

بسی گلنغمه مستی زنای تاک برخیزد