ای مرغ آفتاب!تو بگو که سلطان هستی را کجا می توانم بیابم؟

ای لاله های سرخ!برگهای رنگین دشت!شما بگویید که کجا می توانم ردپایی از سلطان خوبان بیابم ؟

همان سلطانی که ظلم نمی کند و ناجی مردمان است از بند ظلم وستم ، همان سلطانی که مهربان است و کریم و سخاوتش بی مانندترین .

همو که عالمی را شیفته خود کرده و آنان را اسیر قفس هجران نموده و از دیدن خود محروم کرده است.

به کسی جمال خود را ننموده ای و بینم

                     همه جا به هر زبانی بود از تو گفتگویی

ای ابر بهاری توبگو که او را در کدامین بهار سبز دیده ای که پا در رکاب کند و به سوی عاشقانش بیاید؟

تنگ است بسی به سینه ام راه نفس

از بس که به راه حق نمیبینم کس

پر گشته جهان از ظلم و نفاق

ای پادشه عصر به فریاد برس

می خوام دوباره اشکامو ، رو دوش باد سوار کنم

قصه دلتنگی هامو ، از اون بالا هوا کنم

آخه دوباره امروزم "جمعه"بود و وقت قرار

اما دیگه غروب شده من مونده ام چشم انتظار

دلم گرفته ای خدا،مثل دل این آسمون

کاشکی که این ابرا برن پیدا بشه رنگین کمون

کبری محمدی-شهر کرد

ایستاده ای بر بلندای زمان

سلام بر تک سوار جاده عشق ،سلام بر آخرین سپیده ،سلام بر یاس خوشبوی نرگس .آقا چرا نمی آیی؟چرا زمین را از عدل و داد محروم کرده ای؟اقایم بیا و دستمان را بگیر .بیا و نور وجودت را در دل همگان آشکار کن . بیا و از کوی منتظرانت گذر کن .بیا که زمین منتظر توست  تا دامنش را از ظلم و خون بی گناهان پاک کنی.

برای تعجیل در ظهورش صلوات

انسان در زندگی اجتماعی و فردی، مرهون نعمت انتظار است و اگر از انتظار بیرون بیاید و امیدی به آینده نداشته باشد، زندگی برایش مفهومی نخواهد داشت و بی‌هدف می‌شود.

حرکت و انتظار، در کنار هم می‌باشند و از هم جدا نمی‌شوند؛ انتظار علت حرکت و تحرک بخش است. آنچه مورد انتظار است، هرچه مقدس‌تر و عالی‌تر باشد، انتظارش نیز ارزنده‌تر و مقدس‌تر خواهد بود و ارزش مردم را باید از انتظاری که دارند شناخت:

یکی انتظارش اینست که پایان سال شود و حقوقش زیادتر گردد.

یکی دیگر انتظارش اینست که پایان سال تحصیلی برسد، مدرکی بگیرد و بوسیله آن شغل مناسبی تهیه کند.

یکی منتظر است که وضعش روبه راه شود تا خانواده تشکیل دهد و همسری اختیار کند و از تنهایی خود را خلاص سازد.

یکی منتظر است درآمدش بیشتر شود، خانه شخصی، ماشین سواری و ... خریداری کند، یا اگر همت و نظرش بلند باشد، بیمارستان، مسجد، مدرسه، کتابخانه و ... تاسیس کند.

یکی انتظار دارد در فلان مناقصه و یا مزایده برنده شود.

خلاصه همه منتظرند، کاسب، صنعتگر، کشاورز، باغدار، معلم، پدر و مادر همه منتظرند، بلکه ملتها و جامعه‌ها و حکومتها نیز منتظرند.

لذا قرآن کریم نیز می‌فرماید:

«قل کل متربص فتربصوا ؛ بگو همه منتظرند، پس منتظر باشید.» (طه/135)

اگر انتظار در این دنیا از بشر گرفته شود، دیگر ادامه حیات برایش بی‌لذت و بی‌معنی است. انتظار است که زندگی را لذت بخش، با روح و بامعنی می‌سازد و شخص را به زندگی علاقه‌مند می‌نماید. پس همه جهان، همه مردم و افراد، تا هستند و در سراشیبی سقوط و انقراض و فنا و مرگ و نیستی وارد نشده‌اند، منتظرند و باید منتظر باشند.

اسلام و انتظار:

اسلام که تعلیمات و هدایتهایش بر اساس فلسفه عمیق و صحیح اجتماعی و واقعی قرار دارد، اصل انتظار و نگاه به سوی آینده را پشتوانه بقای جامعه مسلمان و محرک احساسات و مهیج روح فعالیت قرار داده است و انتظار آینده بهتر و عصر فتح و گشایش و فرج را برترین اعمال شمرده است و رهبر عظیم‌الشان آن، انتظار فرج را افضل اعمال امت خود معرفی فرموده است.

فلسفه انتظار به عنوان یک عامل و ماده حیاتی مهم در تمام ادیان آسمانی وجود داشته و رمز بقا و موجودیت آنها بوده است.

این انتظار، شخص را محکم و مقاوم، با اراده و نفوذ ناپذیر، مستقل و شجاع و بلند همت می‌سازد.

این انتظار لفظ نیست، گفتن نیست، عمل است، حرکت است، صبر و شکیبایی و مقاومت است.

آیت الله العظمی صافی گلپایگانی؛ کتاب امامت و مهدویت ؛ با اندکی تصرف

منبع:تبیان