مهدی (عج)چه دلی داری؛ می گردی و می بینی

خلقی به فراموشی؛ قومی به زراندوزی

قومی به دغل بازی؛ شادند و بسی راضی

قومی به جگر سوزی؛ گردند پی روزی

خلقی شده سرگردان؛ در دام بسی شیطان

قومی پی آب و نان؛ باشند به خود سوزی

سیراب نمی گردند؛ از حرص و طمع قومی

قومی که زخون دل؛ دارند سرافرازی

خلقی به هوسبازی؛ سرگرم به طنازی

خلقی به وفا داری؛ در خدمت و جان سوزی

قربان تو آقایی؛ که با خبر از مایی

ماییم چو گردابی؛ سرگشته در این بازی

بس کن تو سهیل این غم؛ بگذار یکی مرهم

بر سینه پرداغم؛ بیهوده بپردازی