مولاجان! 

مدتهاست که گل رویت را در گلدون قلبمان کاشته ایم.

همیشه با شما حرف می زنیم و برایتان  دعا می کنیم.

تا وقتیکه چشمه چشمهایمان قطره آبی دارند ، نمی گذاریم یادش تو دل ما خشک  شود.

 آقاجان! 

شاید ما را  نامحرم می دونید و در خلوت ما نمی آئید.

چه نگاه نکنید و چه بگوئید برو ، بازهم میگویم دوستت دارم مهدی جان!

ما جمعه ها را بهار تو می دانیم.

آخر می گویند:

گل فاطمه(س) حتماً روز جمعه خودش را نمایان خواهد ساخت.

 آقای من! 

می ترسم نکند من هم جزء علف های هرزی باشم که نمی گذارند شما بیائید.

 آقای عزیزم! 

نکند آن روزیکه می یائید نباشم.

 آقای مهربانم!

تا کی می خواهید در دفتر انتظار ما غیبت بخورید؟!

پس  چه کسی به ما درس می دهد؟

پس کدام مقام باید ما رو به خدا برساند؟

 آقاجانم! 

   دلِ گرفته ی ما دست نوازش پُر مِهر شما رو می خواهد.

http://montzer2012.blogfa.com/1391/01