ای بهانه حیات کائنات!ای تمام هستی زمین!نیم نگاهی به این منتظران ظهورت بنما که فریاد رسی جز تو ندارند!ای تنها باقی مانده خدا!تعجیل کن که زمین در بی نفسی است و سخت محتاج نفسهای مبارک تو!

ای آخرین پیغام سبز!نگاه کن که چگونه دیوارهای ظلم بدون محابا بالا می روند و این ستمدیدگانند که محتاج دستان تو می باشند تا که از این حصار نجات یابند.پس بشتاب ای روح آفرینش!

برای تعجیل در ظهور و سلامتی آقا صلوات فراموش نگردد.

بیا که بی تو بسر انتظار ما نرسد
 اگر تورخ ننمایی بهار ما نرسد

 خمار جرعه ای از کوثر نگاه توئیم
 فغان که ساقی چشمت به کار ما نرسد

 شدیم حاک رهت در گذار عشق ودریغ
 به دامن تو نگارا غبار ما نرسد

 اگر چه سیر فلک را شتابهاست ولیک
 طلوع مهر تو بر روزگار ما نرسد

 توآفتاب جهانی ونیست این انصاف
که ذره ای زتو بر شام تار ما نرسد

 صفای رویت خورشید بردو دیده حرام
 شبی خیال توگر در کنار ما نرسد

 جهان کهنه چه شنعت به کار ما بندد
 زراه گر که نو آیین نگار ما نرسد

 جواب اینهمه بلبل خدای را که دهد
 اگر که موکب گل در دیار ما نرسد

 تودست یاوری از آستین بر آر ارنه
 چها که بر دل آیینه وار ما نرسد

 بیا که بغض همه ابرهای عالم نیز
 به پای گریه بی اختیار ما نرسد

 بیا که گر تو نیایی زخیل مدعیان
 یکی به داد دل بی قرار ما نرسد

 نظر مگیرزلطفش دلا که حافظ گفت
  به حسن خلق ووفا کس به یار ما نرسد 

کاش می شد تمام واژه های زیبا را اسیر قلم کرد تا قلم فقط برای تو بسراید. کاش می شد ترنم نگاههای غم انگیزغروب را فهمید و بر روی بوم نقاشی کرد تا نگاهی عاشقانه به آن بنگرد و بداند که این غروب بی توست وقتی که تو نیستی غروب ،قلبها را می شکند.سال های زیادی است که اشک ها با گونه ها انس گرفته اند و چشمها در غروب جمعه ها فقط برای تو می گریند برای نیامدنت،برای دعاهایی  که که ظهورت را می خواهند و هنوز اجابت نشده است.شب هنگام وقتی همه خوابند تو بیداری ،بیا و فانوس خاموش آن کسی را روشن کن که در کوچه های تاریک شهر بدنبال حقیقت است ولی هیچگاه نمی تواند در این تاریکی و تنهایی مرداب مانند خود را سیراب کند.تو تمام یاس ها و نرگس ها را عاشق کردی .یا مهدی بیا و نگذار رویا های شیرین را بخاطر نیاز دنیا به آسانی بفروشیم،بیا و در دستان کوچک کودک گل فروش شهر گل آزادی بکار،بیا و سکوت و تاریکی را بشکن.روزها می گذرد و هنوز صدای نیامدنت به گوش می رسد.

برای تعجیل در قیامش صلوات

الهم صل علی محمد و آل محمد

بنام خدا

دوباره جمعه ای دیگر از راه رسید،دوباره دلم در سینه می تپد ،دوباره در دل از تو می پرسم که آیا این جمعه می آیی؟آیا نور دیده هایم را با قیام علیه ظلم و ستم روشن می کنی؟ای تنها دلیل بودن ای آنکه هر صبح جمعه به عشقت دعای عهد بزبان جاری می سازم بیا که سالها ی سال است که هر صبح جمعه به امید دیدنت کوچه را از عطر گل یاس پر می کنم .شوق آمدن و دیدنت در وجودم  امید را زنده می کند .چه شبها که یاد تو خواب را از ربوده و عشق به تو مرا از پیچ و خم های نا راست زندگی دنیوی به راستی گشتانده .نام تو بود که مرا از خواب غفلت بیدار کرد ای آخرین حجت خدا، دلم می خواهد آنقدر از تو بنویسم که انگشتانم بر سفیدی کاغذ بنویسد،بیا که بی صبرانه منتظرت هستم.

اللهم عجل لولیک الفرج

مولای من آنقدر جان سوخته تر از من داری و آنقدر مشتاق تر از من چشم براه تو بوده و هستن که شرم می کنم خود را از شمار منتظرانت بدانم اما پادشه خوبان داد از غم تنهایی دل بی تو بجان آمد وقت است که باز آیی

دلتنگیهای خودم رو برای چه کسی زمزمه کنم و آرامش را در طلوع کدامین شهر بیابم و به چه بهانه ای غرور نفسهایم را بشکنم کاش تو بیایی ای بهترین یا مهدی ادرکنی

بوی عطر یاس دارد جمعه ها وعده دیدار دارد جمعه ها جمعه ها بر عاشقان آدینه است وعده گاه عاشقان آدینه است جمعه ها دل یاد دلبر می کند نغمه یا بن الحسن سر میکند

بنام خدا

دوباره جمعه ای دیگر از راه رسید،دوباره دلم در سینه می تپد ،دوباره در دل از تو می پرسم که آیا این جمعه می آیی؟آیا نور دیده هایم را با قیام علیه ظلم و ستم روشن می کنی؟ای تنها دلیل بودن ای آنکه هر صبح جمعه به عشقت دعای عهد بزبان جاری می سازم بیا که سالها ی سال است که هر صبح جمعه به امید دیدنت کوچه را از عطر گل یاس پر می کنم .شوق آمدن و دیدنت در وجودم  امید را زنده می کند .چه شبها که یاد تو خواب را از ربوده و عشق به تو مرا از پیچ و خم های نا راست زندگی دنیوی به راستی گشتانده .نام تو بود که مرا از خواب غفلت بیدار کرد ای آخرین حجت خدا، دلم می خواهد آنقدر از تو بنویسم که انگشتانم بر سفیدی کاغذ بنویسد،بیا که بی صبرانه منتظرت هستم.

اللهم عجل لولیک الفرج

قصه‌هایی هست از تشرّفات افرادی که از امام پول، زن، سلامتی و امثال آن را می‌خواسته‌اند. اینها همه خوب است. ولی چرا انسان از حضرت آن چیزی را که خود آن حضرت از خدا می‌خواهد طلب نکند؟

به همین دعای حضرت در ماه رجب توجّه کنید، حقیقتاً برای ما آموزنده است، ما هم همین‌ها را از خدا بخواهیم «وَ احتم لِی فِی قَضائِکَ خَیرَ ما حَتَمتَ؛ از قضاهای خودت، بهترینش را برای من تقدیر فرما».

«وَ اختِم لِی بالسَّعادةِ فی مَن ختمتَ؛ مرا از کسانی قرار بده که امرشان را در این ماه به سعادت ختم می‌فرمایی». «و اَحیِنِی ما أحیِیتَنِی مَوفُورَاً و أمتِنی مَسرُورَاً و مَغفُوراً؛ زنده‌ام بدار در حالی که از الطاف و رحمت‌هایت، حظّی وافر داشته‌ام و بمیرانم در حالی که مسرور و آمرزیده‌ باشم». «واجعَل لی إلی رضوانِک وجِنانکَ مَصیراً؛7 برایم راهی به بهشت و رضوان خودت مقرّر فرما».

او رضوان و رضای خدا را می‌طلبد. ما هم همین‌ها را بطلبیم که هیچ چیز بالاتر از رضای خدا و بالاتر از محبّت خدا و اولیای خدا وجود ندارد.

از امام زمان(علیه‌السلام) بخواهیم که برایمان استغفار کند.یکی از چیزهایی که خیلی مهم است، استغفار است. استفغار، پوشاننده‌ی سیّئات است. اگر طلبِ مغفرت جدّی باشد منجر به مغفرت می‌شود. یک وقت انسان خودش استغفار می‌کند، یک وقت دیگران برایش استغفار می‌کنند، رفقا برایش استغفار می‌کنند، آن هم مؤثر است امّا راه سومی هم وجود دارد که بهتر از دو راه قبلی است و آن این است که انسان به حجّت وقت متوسّل شود و از آن حضرت بخواهی که یابن‌رسول‌الله! شما برایم طلب مغفرت کنید. من این مطلب را از این آیه شریفه می‌گویم:

و لَو انَّهُم إذ ظَّلَموُا أنفُسَهم جاؤُوکَ فاستَغفِروا اللهَ و استغفِر لهمُ الرَّسولَ لَوجَدوا اللهَ توّاباً رحیماً.*

اگر آنان وقتی که به خود ستم کردند، پیش تو می‌آمدند و از خدا آمرزش می‌خواستند و پیامبر نیز برای آنان طلب آمرزش می‌کرد، قطعاً خدا را توبه‌پذیر مهربان می‌یافتند.

خداوند به پیامبرش می‌فرماید اگر اینها که خلاف کرده‌اند، پیش تو می‌آمدند و از من طلب مغفرت می‌کردند، تو هم برایشان استغفار می‌کردی ـ اگر این دو استغفار با هم ضمیمه می‌شد ـ آن وقت « لَوجَدوا اللهَ توّاباً رحیماً» نمی‌فرماید: «یَغفِراللهُ لهم» یعنی خدا ایشان را می‌آمرزید، بلکه می‌فرماید: «لوَجَدوا الله توّاباً رحیماً» تعبیر بسیار جالبی است. یعنی در صورت استغفار خودشان و استغفار رسول خدا، در وجودشان می‌فهمیدند و می‌یافتند و درک می‌کردند که خدا آنها را آمرزیده است. یعنی در آن صورت غفوریّت و رحمانیت خدا را درک می‌کردند.

خوب، آن وقت، حجّت خدا، رسول الله(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) بود و حالا حجّت وقت، امام زمان(علیه‌السلام) است. به خدا قسم اگر ما از امام زمان(علیه‌السلام) بخواهیم برایمان استغفار خواهند کرد. در ساحتِ مقدّس اینها بخل راه ندارد. امام زمان(علیه‌السلام) خلیفة خداست، مظهر تامّه حق است، اسم اعظم خدا، الان امام زمان است. اگر جدّاً بخواهیم، حضرت دعا می‌کنند، طلب مغفرت می‌کنند آن‌گاه انسان، غفوریّت و رحمانیّت خدا را لمس می‌کند.

برادران یوسف، بعد از آزار یوسف(علیه‌السلام)، وقتی متوجه شدند بدکاری کرده‌اند، پشیمان شدند و از پدر خواستند که «یا اَبانا اِستَغفِرلَنا ذُنوبَنا...»9 گفتند: پدرجان! تو پیش خدا وجیه هستی، رسول و پیغمبر خدا هستی، پیش خدا آبرو داری، ما گناهکاریم پشیمانیم، از تو می‌خواهیم که برایمان طلب مغفرت نمایی، یعقوب(علیه‌السلام) هم پذیرفت. ما هم از پدر حقیقی خود بخواهیم که او برایمان طلب مغفرت کند. یعنی از امام زمان(علیه‌السلام) درخواست کنیم که بعد از توبة حقیقی، برای ما طلب مغفرت کند زیرا او «وجیه عندالله» است. او محمود خداست، او ولیّ خداست، او همه کاره عالم است این توبه اگر با آن لطفِ مغفرت توأم شود قطعاً کارساز خواهد بود.

الان هم رسول خدا زنده است، باید از رسول خدا بخواهیم، از امام زمان بخواهیم و عرض کنیم: یابن‌رسول‌الله! ای عزیز فاطمه(س)! تو می‌دانی ما بیچاره هستیم و پناهی نداریم، یکی از القاب شما «غوث» است. یعنی پناه بی‌پناهان! شما پدر حقیقی ما هستید. ما بچه‌های بدی هستیم ولی شما پدر خوبی هستید، ما نوکرهای بدی هستیم، اما شما خوب آقایی هستید. ما کجا برویم، به چه کسی بگوییم و به که پناه ببریم؟ ما شما را دوست داریم و تو از قلب ما خبر داری، در زیارت دارد «ولی حقّ مُوَالاتِی» دوستی، حق می‌آورد، ما حقِّ موالات داریم. به شما امید داریم و از شما می‌خواهیم که شما به ما تصدّق کنید. که خدا صدقه‌کنندگان را جزای خیر می‌دهد. دست  گدایی‌ ما به سوی شما دراز است.

پی نوشت:

 *سورة نساء(4)، آیة 64

منبع:

به نقل از آیت‌الله حاج شیخ حسن صافی اصفهانی(ره)، ماهنامه موعود شماره 82،