مگر می‌شود این ثانیه‌های راکد را به آمدن تو نوید نداد؟
مگر می‌شود برای کاروان خسته‌ی محرم سوخت و لابلای شعله‌های آن به یاد تو نبود؟
مگر می‌شود نگاه نگران خورشید جمعه را جز با وعده‌ی حتمی خدا تسلی داد؟
پژواک نام تو این روزها بیشتر از همیشه در ذهن ما تکرار می‌شود، سرت سلامت...
ما شکیبایی زینب سلام الله علیها نداریم... الغوث...
.
.
.

.

.

.

.

گر بهر جرعه‌ای همه محتاج این دریم...
{شمایی که دلتون وصله؛ التماس دعا}